ม. 1 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 142 / 480

ทรงสอนตามจริตอัธยาศัย พระพุทธโฆษจารย์ นักปราชญ์ชาวอินเดียที่ไปศึกษาและทำงานอยู่ในลังกา ผู้แต่งคัมภีร์ วิสุทธิมรรค ได้จำแนกคนออกเป็น 6 ประเภท ตามคุณภาพทางจิตใจ ที่เรียกว่า จริต คือ 1. ราคจริต มีความโน้

พระพุทธโฆษจารย์ได้จำแนกคนออกเป็น 6 ประเภทตามคุณภาพทางจิตใจหรือจริต ได้แก่ ราคจริต, โทสจริต, โมหจริต, วิตกจริต, สัทธาจริต, และพุทธิจริต นอกจากนี้ยังมีวิธีการตอบปัญหาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่แบ่งออกเป็

ถ้อยคำที่ควรพูด 3 อย่าง ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย กถาวัตถุ 3 นี้ กถาวัตถุ 3 คืออะไร คือบุคคลพึงพูดเรื่องราวปรารภเวลา ที่เป็นอดีตว่า กาลที่ล่วงแล้วได้เป็นอย่างนี้อย่าง 1 พูดเรื่องราวปรารภเวลาที่เป็นอนาคตว่า

ในบทนี้นำเสนอเกี่ยวกับถ้อยคำที่ควรพูด 3 อย่างที่มีความสำคัญ บุคคลควรสนทนาในเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับอดีต อนาคต และปัจจุบัน โดยการสนทนาอย่างรู้วิธี จะช่วยในการติดต่อสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพ นอกจากน

ถ้าอารยชนใคร่จะพูด ก็เป็นผู้ฉลาด รู้จักกาล พูดแต่ถ้อยคำที่ประกอบด้วยเหตุผล ที่อารยชน ประพฤติกัน ไม่โกรธ ไม่ยกตัว มีใจสงบ ไม่ตีเสมอ ไม่รุนแรง ไม่เอาหน้า รู้ชอบแล้วจึงกล่าว ที่เขาพูดถูก ก็อนุโมทนา เมื่อ

บทนี้กล่าวถึงการพูดของอารยชนที่มีความสงบและมีเหตุผล โดยไม่ยกตัวและไม่รุกรานผู้อื่น นอกจากนี้ยังยกพระสัมมาสัมพุทธเจ้าขึ้นมาเป็นแบบอย่างในการทำหน้าที่กัลยาณมิตรที่ประสบความสำเร็จในการสอนทั้งมนุษย์และเทว

แนวคิด 1. บุคคลที่เราคบหาสมาคมและใกล้ชิดที่สุด คือบุคคลที่มีอิทธิพลต่อตัวเราทั้งในชาตินี้และในปรโลก การจะไปสู่สุคติภูมิหรือทุคตินั้น สามารถสังเกตได้จากบุคคลที่เรากำลังสมาคมด้วย การคบหาเฉพาะ กัลยาณมิตร

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของกัลยาณมิตรในชีวิต การคบหาเพื่อนที่ดีสามารถนำไปสู่ความสุขและความสำเร็จในชีวิต และแม้เราจะมีบุญในอดีต แต่หากขาดกัลยาณมิตรก็อาจนำไปสู่ความมืดมนหรือผิดพลาดได้ การมีเพื่อนที่ดีจะ

บทที่ 8 ประสบการณ์จากการทำหน้าที่กัลยาณมิตร การทำหน้าที่กัลยาณมิตรเป็นการกระทำที่สูงส่ง เพราะเป็นการดำเนินรอยตามบัณฑิตนักปราชญ์ ทั้งหลายในกาลก่อนที่เคยทำหน้าที่เป็นดุจแสงสว่างส่องนำทางชีวิตแก่ชาวโลก ไ

บทนี้กล่าวถึงบทบาทและความสำคัญของการทำหน้าที่กัลยาณมิตร ซึ่งเป็นการสร้างบารมีและนำสู่ความสุขอันสูงสุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในข้อคิดจากพระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย) ที่เน้นการใช้ชีวิตให้มีคุณค่า มีค

ในลำคอของพ่อ เพื่อดื่มกินได้อย่างไม่สะทกสะท้าน นี่คือ บุคคลอันตราย จึงไม่รับเข้าร่วมอุดมการณ์อาชีพ โจร แม้นายเคราแดงถูกหัวหน้าโจรปฏิเสธ ก็ไม่ยอมละความพยายาม เพราะอยากประกอบอาชีพโจร จึงหาวิธีที่จะเป็นโ

เรื่องราวของนายเคราแดงที่ถูกปฏิเสธจากองค์กรโจร ถูกจับและต้องเผชิญหน้ากับการฆ่าลูกน้องเพื่อความอยู่รอด ความภักดีในกลุ่มและการเลือกไม่ที่จะทำร้ายเพื่อนฝูงทำให้เขาเปลี่ยนจากโจรมาสู่การเป็นเพชฌฆาต แต่สุดท

ตัมพทาฐิกะเห็นพระเถระเท่านั้น เขาก็มีจิตเลื่อมใสคิดว่า “เราได้ทำบาปกรรมมานาน ฆ่ามนุษย์มามากมาย วันนี้ไทยธรรมเราก็พร้อมแล้ว พระเถระก็มายืนอยู่ที่ประตูเรือนของเราแล้ว เราควรถวายทานในเวลานี้” เขาจึงได้น้

ในเนื้อหานี้เล่าถึงอุบาสกที่มีจิตเลื่อมใสเมื่อเห็นพระเถระ เขาได้ถวายข้าวยาคูให้กับพระเถระและพยายามฟังธรรม แต่มีความกังวลเกี่ยวกับบาปในอดีตของตนเอง พระเถระสอบถามเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ทำให้เขาฆ่าคนและได้

พระอัสสคุตตเถระผู้เป็นประธานสงฆ์จึงถามว่า เมื่อคณะสงฆ์ประชุมกันเพื่อกิจของพระศาสนา มีใครบ้างที่ขาดประชุม ตอนนั้นมีพระอรหันต์รูปหนึ่งชื่อว่า พระโรหณเถระ ท่านเข้านิโรธสมาบัติอยู่ที่ หิมวันตบรรพตได้ 7 วั

ในเรื่องนี้ พระอัสสคุตตเถระถามถึงการประชุมสงฆ์ พระโรหณะเป็นผู้ที่ขาดประชุมเพราะเข้าตัณหา นับจากนั้นพระโรหณะต้องไปบิณฑบาตที่บ้านพราหมณ์โสณุตตรเพื่อให้เกิดศรัทธาในพระพุทธศาสนา เขาทำเช่นนี้อย่างต่อเนื่อง

นี่เพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น ยังไม่ได้เจอกับนาคเสนกุมาร นาคเสนกุมารเป็นเด็กที่มีปัญญามาก เพียงอายุ 7 ขวบ ก็เล่าเรียนเขียนอ่านกับครูอาจารย์ของฝ่ายพราหมณ์ ฟังเพียงครั้งเดียวเท่านั้น นาคเสน กุมารก็จำได

เรื่องราวของนาคเสนกุมารซึ่งเป็นเด็กอัจฉริยะที่พบกับพระโรหณเถระและตัดสินใจออกบวชเพื่อศึกษาในพุทธศาสนา จนได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์ และทำหน้าที่เป็นทนายให้กับพระศาสนา นำเสนอการใช้ชีวิตที่มีกัลยาณมิตรและการ

ความเสื่อมเสีย ตั้งแต่เสียชื่อเสียง ทรัพย์สินเงินทอง งานการ ญาติมิตร และคุณงามความดีของตัวเอง พลอยติดเชื้อพาล จากที่เคยเป็นคนดี กลายเป็นคนพาลไปด้วย ดังเช่นเรื่องในอดีตกาล ที่กรุงพาราณสี พระโพธิสัตว์เป

เรื่องราวเกี่ยวกับช้างมหลามุขที่เคยเป็นช้างดีจนมีโจรกลุ่มหนึ่งมาปรึกษาหารือใกล้ๆ โรงช้าง ทำให้ช้างเข้าใจผิดว่าเป็นการสอนให้เป็นโจร เมื่อพระโพธิสัตว์ทราบเหตุการณ์ จึงนิมนต์สมณพราหมณ์ให้สอนธรรมะแก่ช้างส

8.4 กัลยาณมิตรนำพาชีวิตสู่นิพพาน มนุษย์ทุกคนในโลกล้วนปรารถนาความสุข และกำลังแสวงหาสิ่งที่เป็นสรณะอันแท้จริง ต่างก็ อยากจะรู้เรื่องราวของตัวเองว่าเกิดมาจากไหน มาทำไม อะไรคือเป้าหมายของชีวิต แต่การที่จะ

ทุกคนแสวงหาความสุขและความหมายในชีวิต การรู้จักและคบกับกัลยาณมิตรที่มีธรรมะจะช่วยนำเราไปสู่นิพพาน พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า การสมาคมกับสัตบุรุษจะทำให้ชีวิตรุ่งเรือง ขณะที่การอยู่กับอสัตบุรุษอาจนำไปสู่

วันรุ่งขึ้น เมื่อนิครนถ์ 500 คน มาถึง สิริคุตตต์ออกไปต้อนรับ ไหว้แล้วนึกในใจว่า “หากนิครนถ์ เหล่านี้เป็นผู้รู้จริง จงอย่าเข้ามาในเรือน เพราะในเรือนนี้ไม่มีภัตตาหาร มีแต่หลุมคูถ” แล้วก็นิมนต์นิครนถ์ ให

เรื่องเล่าถึงการทำหน้าที่ของกัลยาณมิตรผ่านการนิมนต์พระพุทธเจ้าของสิริคุตตต์และการวางแผนของครหทินน์ในการหวังจะทำร้ายพระองค์ ด้วยดวงใจที่ปรารถนาดีแต่ก็เต็มไปด้วยความคิดชั่วร้าย ทว่า ด้วยอำนาจของพระพุทธเ

เมื่อเสร็จภัตกิจ พระพุทธองค์ทรงอนุโมทนา แล้วตรัสว่า “บุคคลไม่รู้คุณแห่งพระพุทธศาสนา และ คุณแห่งพระสงฆ์สาวก เพราะไม่มีปัญญาจักษุ สรรพสัตว์ผู้ไม่มีปัญญาจักษุชื่อว่าเป็นผู้มืดบอด ทรงเทศน์ สอนต่อไปว่า “ดอ

ในพระธรรมเทศนานี้ พระพุทธองค์ทรงสอนเกี่ยวกับคุณค่าของการมีความรู้และปัญญา เช่นเดียวกับการเป็นกัลยาณมิตรที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงชีวิตของผู้อื่น เช่น คำสอนที่อ้างถึงพระสาวกในการเข้าถึงธรรม การมีเพื่อนดี

มาแต่ไกลพอดี พราหมณ์นี้มีความรักเคารพนับถือพระมหาเถระเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงรีบเข้าไปกล่าว ทักทายด้วยความยินดีปรีดา เสมือนหนึ่งญาติผู้จากไปไกลกลับมาที่บ้าน พระเถระเองเห็นเป็นโอกาสเหมาะ จึงชักชวนพราหมณ

บทสนทนาระหว่างพราหมณ์ที่มีความรักเคารพในพระมหาเถระ ซึ่งได้พูดคุยกันเกี่ยวกับการที่พราหมณ์ประมาทในการประพฤติธรรมและความทุกข์ทรมานที่อาจจะเกิดจากการกระทำผิด ในที่สุดพราหมณ์ได้รับคำสอนที่จำเป็นในการกลับต

หลังจากที่พราหมณ์กลับกลายมาเป็นผู้ไม่ประมาทอีกครั้งหนึ่งก็ได้ตั้งใจสั่งสมคุณงามความดีเรื่อยมา เมื่อวันเวลาล่วงเลยไปหลายปี ธนัญชานีพราหมณ์ จากที่เป็นพราหมณ์หนุ่มก็กลายมาเป็นพราหมณ์แก่ชรา และกำลังนอนอยู

เรื่องเล่าของพราหมณ์ที่ได้รับทุกขเวทนาและความเจ็บป่วยจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต แต่ยังต้องการฟังธรรมจากพระสารีบุตรเพื่อความสบายใจ เมื่อได้รับการสั่งสอนเกี่ยวกับการเกิดในพรหมโลก ความเชื่อมั่นของพราหมณ์กล

แผ่ไปตลอดโลกธาตุตลอดจนเหล่าสรรพสัตว์ทั้งปวง ในที่ทุกสถานตลอดกาลทุกเมื่อ ด้วยใจที่ประกอบด้วย เมตตาเป็นต้น ทำจนเป็นมหัคคตารมณ์อันหาประมาณมิได้ เป็นผู้ไม่มีเวร ไม่มีภัย และไม่มีความเบียดเบียน ข้อนี้แล ก็

บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการคบหาสมาคมกับกัลยาณมิตร ซึ่งถือเป็นบุญลาภอันประเสริฐในการเปลี่ยนชีวิตที่เคยผิดพลาดให้หันเหไปในทางที่ถูกต้อง การมีชีวิตอยู่ท่ามกลางความทุกข์สามารถเอาชนะได้ด้วยการประพฤติป

บทที่ 5 การทำหน้าที่กัลยาณมิตรระหว่างบุคคลต่อบุคคล 61 5.1 กรณีศึกษา “การได้พบกัลยาณมิตร ทำให้ชีวิตพบจุดเปลี่ยน” 64 5.2 ขั้นตอนการทำหน้าที่กัลยาณมิตร 5.3 การใช้สื่ออุปกรณ์ประกอบการทำหน้าที่กัลยาณมิตร 5

บทที่ 5 และ 6 กล่าวถึงการทำหน้าที่กัลยาณมิตรทั้งแบบบุคคลต่อบุคคลและระหว่างกลุ่ม โดยมีการแบ่งปันประสบการณ์และกรณีศึกษาที่สามารถนำไปใช้ได้จริง ในบทที่ 7 มีการบูรณาการความรู้ทางการบริหารเพื่อการทำหน้าที่

บทที่ 1 ทักษะการทำหน้าที่กัลยาณมิตรเบื้องต้น การทำหน้าที่กัลยาณมิตร นอกจากจะต้องเป็นกัลยาณมิตรให้กับตนเองแล้ว ในฐานะที่เป็นบุคคล ที่อยู่ในสังคมมนุษย์ จึงเป็นหน้าที่อันประเสริฐที่จะทำหน้าที่กัลยาณมิตรใ

บทที่ 1 กล่าวถึงความสำคัญของการทำหน้าที่กัลยาณมิตร ทั้งในการพัฒนาตนเองและสังคม พระพุทธองค์ได้เน้นย้ำถึงบทบาทของกัลยาณมิตรที่มีอิทธิพลต่อการเกิดกุศลธรรมและการเสื่อมของอกุศลธรรม โดยมีตัวอย่างจากพระอานนท

ความขัดแย้งผลประโยชน์ ทำให้การแสวงหานั้นๆ ยืดเยื้อยาวนาน เกิดเป็นกระบวนการแทรกซ้อน และ ถ่วงเวลาให้ต้องห่างไกลจากความสุขที่แท้จริงไป การแสวงหาความสุขจากการใช้สิ่งของ หรือเครื่องอำนวยความสะดวกสบายในชีวิ

ความขัดแย้งผลประโยชน์ทำให้การแสวงหาความสุขยืดเยื้อ เกิดการสะสมวัตถุ ซึ่งนำมาซึ่งความทุกข์ใจ การใช้ทรัพย์อย่างมีสติช่วยยกระดับจิตใจ ของผู้มีวัตถุสมบูรณ์แต่ห่างไกลผู้คน ส่วนธรรมชาติของบุคคลที่ต้องทำหน้า

ในการงาน พูดให้เข้าใจด้วยความมีเหตุผล ดังนั้น หากเราเข้าใจในความแตกต่างของบุคคลทั้งหลายว่า มีจริตและมีอุปนิสัยแตกต่างกัน ย่อมจะทำให้เราสามารถที่จะเตรียมตัวและเตรียมบทธรรมะต่างๆ เพื่อแนะนำ ดังที่ได้จำแ

เนื้อหาวิเคราะห์บทบาทของบุคคลในการทำหน้าที่กัลยาณมิตรผ่านการเข้าใจความแตกต่างระหว่างบุคคลและการสอนในพระพุทธศาสนา ที่ชี้นำหลักปฏิบัติสำหรับสร้างความสัมพันธ์ที่ดีในสังคม ซึ่งรวมถึงการศึกษาและน้อมนำคำสอน